Hij is niet van gisteren, zei mijn vader dikwijls. En daarmee wees hij erop dat iemand een slimme oplossing had gevonden voor een probleem waar anderen zich het hoofd over konden breken. In onze tijd lijkt het ene technologische wonder het vorige in razend tempo op te volgen. Wat gisteren nieuw was, is morgen al weer achterhaald. Technologiebedrijven praten ons maar al te graag een nieuw product aan. Alles lijkt nieuwer dan nieuw, elk product bepaalt de toekomst: the future is now. De oude slogan "op grootmoeders wijze" past wel in de keuken, maar voor techniek en technologie is hij not done.

Toch is de waarheid vaak net wat anders. Veel technieken en technologische concepten zijn ouder dan je denkt, zelfs eeuwenoud of kennen hun voorgangers millennia geleden. Niets is zo maar van gisteren. De ontwikkeling van een technologie verloopt volgens een schijnbaar vast patroon. Een techniek kan een verlengstuk van de mens zijn of de energielevering overnemen waardoor menselijke spierkracht niet langer nodig is. Een techniek kan ook de stuurfunctie overnemen van de mens door het programma in de machine vast te leggen. Tenslotte kan een toestel ook de denkfunctie voor zijn rekening nemen. De grens tussen al deze fasen is niet altijd even vastomlijnd. Waar ligt immers het verschil tussen een programma en kunstmatige intelligentie?

In dit boek stap ik door een doorsnee dag van een doorsnee mens (mezelf) en belicht de historische achtergronden van technieken en hulpmiddelen die recent of zelfs gloednieuw lijken, maar dit eigenlijk niet zijn. Van de auto en asfalt, over internet tot robots, tandenborstels en zip-compressie, je kan het zo gek niet bedenken, of het heeft zijn voorgangers.

We kijken terloops ook naar de mensen achter al die technische wonderen. Naar ingenieurs, uitvinders of gewone mensen die met hun beide voeten stevig op de grond stonden, maar één ding gemeenschappelijk hebben: ze waren niet van gisteren.